Η «αποσυμφόρηση των νησιών» στον πρώτο χρόνο ΝΔ

Το πρωί της 6ης Αυγούστου 2020, πραγματοποιήθηκε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» πτήση τσάρτερ για την εθελούσια επιστροφή 134 Ιρακινών αιτούντων άσυλο στη χώρα καταγωγής τους.

Στα πλαίσια αυτής, και αφού σημείωσε πως το υπουργείο του επιτυγχάνει «μετρήσιμα αποτελέσματα σε όλους τους τομείς, εφαρμόζοντας μια αυστηρή, αλλά δίκαιη μεταναστευτική πολιτική», ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, ευχαρίστησε τον αναπληρωτή υπουργό, Γιώργο Κουμουτσάκο, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), και την πρεσβεία του Ιράκ για την πραγματοποίηση «της μεγαλύτερης εθελοντικής επιστροφής που έχει γίνει φέτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση», και «την μεγαλύτερη που έχει κάνει ποτέ η χώρα μας».

Στη συνέχεια δήλωσε ο υπουργός:

«Σε συνδυασμό με τη φύλαξη των συνόρων μας, η αποσυμφόρηση των νησιών μας αλλά και όλης της χώρας γίνεται πράξη, βήμα-βήμα. Θα συνεχίσουμε τις εθελοντικές επιστροφές. Έχουμε ως στόχο να φτάσουμε τις 5.000 μέσα στο 2020, δίνοντας σε αυτή την διαδικασία την απόλυτη προτεραιότητα σε αυτούς που βρίσκονται σήμερα στα νησιά του Αιγαίου».

Δύο εβδομάδες νωρίτερα, στις 21 Ιουλίου 2020, με την συνεργασία του ΔΟΜ και της πρεσβείας του Πακιστάν αυτή τη φορά, είχε πραγματοποιηθεί η εθελούσια επιστροφή 30 Πακιστανών που βρίσκονταν στη χώρα.

Αλλά, κάνοντας εξίσου διθυραμβικές δηλώσεις ως προς το έργο που παράγει το υπουργείο του, ο Νότης Μηταράκης είχε θέσει τότε ένα διαφορετικό στόχο: οι άνθρωποι που θα επιστραφούν προς τις χώρες καταγωγής τους εντός του έτους να είναι 10.000.

Εθελούσιες επιστροφές: μόλις 38% (ή 19%) του στόχου

Αρχικά, μπορεί να διερωτηθεί κανείς γιατί ο αριθμός των σκοπούμενων απελάσεων μειώθηκε κατά το ήμισυ εντός μόλις δύο εβδομάδων.

Ωστόσο η πραγματικότητα είναι πως, είτε λάβει κανείς υπόψη το στόχο των 10.000 εθελούσιων επιστροφών, είτε ακόμη κι εκείνο των 5.000, με βάση την έως σήμερα εικόνα ο στόχος που τίθεται από τον υπουργό κρίνεται και στις δύο περιπτώσεις μη ρεαλιστικός.

Το πρόγραμμα εθελούσιας επιστροφής πολιτών τρίτων χωρών πραγματοποιείται με τον συντονισμό του ΔΟΜ, με βάση τα στοιχεία του οποίου, από τον Σεπτέμβριο του 2019 που τέθηκε σε εφαρμογή έως και σήμερα, με τον τρόπο αυτό την Ελλάδα έχουν εγκαταλείψει μόλις 1.900 άνθρωποι.

Έχει καλυφθεί δηλαδή μόλις το 38% του στόχου των 5.000 επιστροφών, ή το 19% του στόχου των 10.000 επιστροφών που είχε τεθεί δύο εβδομάδες νωρίτερα.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα όσον αφορά και το δεύτερο σκέλος των δηλώσεων του υπουργού, δηλαδή την αποσυμφόρηση, πέρα από των νησιών, και ολόκληρης της χώρας «που γίνεται πράξη, βήμα-βήμα»;

Η ανάλυση του Solomon δείχνει πως όχι απλώς στα νησιά βρίσκονται σήμερα σχεδόν οι διπλάσιοι άνθρωποι, από όταν η ΝΔ σχημάτισε κυβέρνηση, αλλά την στιγμή που για την «φύλαξη των συνόρων» φέρονται να αξιοποιούνται μαζικά πρακτικές που απαγορεύονται από το διεθνές δίκαιο, όπως οι επαναπροωθήσεις, με αποτέλεσμα να αποτελούν θέμα συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αιτία άσκησης κριτικής από τη γερμανική κυβέρνηση, χιλιάδες πρόσφυγες που θα έπρεπε να βρίσκονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες παραμένουν στη Ελλάδα, με υπαιτιότητα του ελληνικού κράτους.

Η «αποσυμφόρηση των νησιών»

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή πηγαίνοντας πίσω στις 7 Ιουλίου 2019.

Εκείνη την ημέρα, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται νικήτρια στις εθνικές εκλογές και η αποσυμφόρηση των πέντε νησιών του Αιγαίου (Λέσβος, Λέρος, Κως, Σάμος, Χίος), που από το 2015 κι έπειτα δέχονται και φιλοξενούν πληθυσμούς αιτούντων άσυλο, αποτελεί μια από τις κυριότερες προεκλογικές εξαγγελίες που καλείται πλέον να υλοποιήσει απέναντι στο κοινό της.

Στις 7 Ιουλίου 2019, με βάση τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης & Επικοινωνίας (ΓΓΕΕ) που εκδίδει ημερήσια ενημερωτικά δελτία για τα νησιά, σε αυτά βρίσκονταν συνολικά 17.057 άνθρωποι. Συγκεκριμένα, 7.927 βρίσκονταν στη Λέσβο, 1.315 στη Λέρο, 2.085 στην Κω, 3.459 στη Σάμο και 2.198 στην Χίο (και ακόμη 73 σε άλλα νησιά).

Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, στις 7 Ιουλίου 2020, στην Λέσβο και μόνο βρίσκονταν σχεδόν όσοι αιτούντες άσυλο βρίσκονταν και στα πέντε νησιά μαζί πριν ένα χρόνο: 16.931. Συνολικά, στα νησιά βρίσκονταν 32.177 αιτούντες άσυλο, δηλαδή αριθμός σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με ένα χρόνο πριν.

Καθ’ όλο τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει υποστηρίξει πως το έργο της για την αποσυμφόρηση των νησιών δυσχεραίνει η αύξηση των ροών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η συνθήκη αυτή συχνά αποδίδεται σε εξωγενείς παράγοντες, και συγκεκριμένα στη στάση της Τουρκίας, με τον βουλευτή, Κωνσταντίνο Μπογδάνο, να έχει φτάσει στο σημείο να αφήνει υπόνοιες για «μυστική συμφωνία» ανάμεσα στον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και τον πρώην Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, ώστε οι ροές από τα τουρκικά παράλια προς τα νησιά του Αιγαίου να είναι μειωμένες επί ΣΥΡΙΖΑ και να αυξηθούν και πάλι με την ΝΔ στην εξουσία.

Εξετάζοντας κανείς όλα τα διαθέσιμα στοιχεία πάντως, συμπεραίνει πως οι προσφυγικές ροές στα νησιά του Αιγαίου και τον Έβρο ήταν μεν σημαντικά αυξημένες κατά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (δηλαδή το δεύτερο μισό του 2019), ωστόσο, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2020 είναι αισθητά μειωμένες σε σύγκριση με προηγούμενα ανάλογα διαστήματα.

Συγκεκριμένα, το διάστημα Ιανουάριος-Ιούνιος 2020 στην Ελλάδα έφτασαν συνολικά 10.400 άνθρωποι (8.100 μέσω θαλάσσης, 2.300 χερσαία), την στιγμή που το ίδιο διάστημα του 2019 οι αφίξεις ήταν 18.400 (12.900 θαλάσσιες, 5.500 χερσαίες).

Πρόκειται δηλαδή για αφίξεις που αντιστοιχούν στο 56,52% των αφίξεων που πραγματοποιήθηκαν το ίδιο διάστημα κατά τον προηγούμενο χρόνο.

Το «χαμένο παιχνίδι» των επιστροφών στην Τουρκία

Ένα από τα βασικά εργαλεία, που θεωρητικά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσε να αξιοποιήσει για την αποσυμφόρηση των νησιών κατά τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησής της, ήταν οι επιστροφές παράτυπων μεταναστών στην Τουρκία, οι οποίες προβλέπονται με βάση τη Κοινή Δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας.

Η Κοινή Δήλωση, που υπεγράφη στις 16 Μαρτίου 2016, προβλέπει πως «όλοι οι νέοι παράτυποι μετανάστες που φτάνουν στα ελληνικά νησιά μέσω Τουρκίας από τις 20 Μαρτίου 2016 και έπειτα θα επιστρέφονται σε αυτήν». Σε αντάλλαγμα, «για κάθε επιστροφή Σύρου στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία στην ΕΕ».

Μετά την υπογραφή της η Νέα Δημοκρατία, που αποτελούσε αξιωματική αντιπολίτευση τότε, είχε χαρακτηρίσει την Κοινή Δήλωση «θετικό βήμα», διασαφηνίζοντας ωστόσο πως απαιτείται η «αποτελεσματική εφαρμογή της».

Η αλήθεια είναι πως, ως προς το κομμάτι της επιστροφής στην Τουρκία μεταναστών για τους οποίους δεν προβλέπεται η χορήγηση διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, η Κοινή Δήλωση, παρότι οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των αιτούντων άσυλο που παρέμεναν στα νησιά του Αιγαίου, εισάγοντας τον όρο του γεωγραφικού περιορισμού ώσπου να εξεταστεί το αίτημά τους, δεν εφαρμόστηκε ποτέ «αποτελεσματικά».

Κατά το διάστημα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ που βρισκόταν σε ισχύ, δηλαδή από τον Απρίλιο του 2016 έως και τον Ιούνιο του 2019, πραγματοποιήθηκαν μόλις 1.885 επιστροφές στα πλαίσια αυτής. Στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησής της, η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση ως προς αυτό.

Από τον Ιούλιο του 2019 έως και τον Μάρτιο του 2020, με βάση τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας, έγιναν μόλις 255 επιστροφές, ενώ με βάση τα ίδια στοιχεία δεν έχουν πραγματοποιηθεί επιστροφές σε αυτά τα πλαίσια έκτοτε.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, τον περασμένο Μάρτιο χαρακτήρισε την συμφωνία ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία «νεκρή με ευθύνη της Άγκυρας», αφότου ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως η χώρα του δεν θα σταματούσε πλέον όσους πρόσφυγες και μετανάστες επιχειρούν να περάσουν στην Ευρώπη.

Μεταφορές στην ενδοχώρα

Ένα δεύτερο εργαλείο που η κυβέρνηση αξιοποιεί για την αποσυμφόρηση των νησιών είναι οι μεταφορές προς την ενδοχώρα.

Τον Νοέμβριο του 2019, παρουσιάζοντας το πλάνο της για το προσφυγικό, η κυβέρνηση έθεσε ως στόχο να έχουν μεταφερθεί 20.000 άτομα από τα νησιά στην ενδοχώρα έως τον Φεβρουάριο του 2020.

Τελικά, στο διάστημα αυτό μεταφέρθηκαν από τα νησιά στην ενδοχώρα συνολικά 16.501 άνθρωποι (5.964 τον Νοέμβριο, 4.194 τον Δεκέμβριο, 3.600 τον Ιανουάριο, 2.743 τον Φεβρουάριο).

Συνολικά, από όταν η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε στην εξουσία έως και σήμερα, είτε με δική της ευθύνη είτε με την αρωγή διεθνών οργανισμών (Ύπατη Αρμοστεία, ΔΟΜ) από τα νησιά στην ενδοχώρα έχουν μεταφερθεί 46.360 άνθρωποι.

Πολλές από τις μεταφορές έχουν πραγματοποιηθεί τους τελευταίους μήνες, στα πλαίσια της «έξωσης» 11.000 αναγνωρισμένων προσφύγων και αιτούντων άσυλο από το πρόγραμμα ESTIA.

Αγιάζει όμως ο σκοπός τα μέσα; Όπως προκύπτει από μαρτυρίες, στη δική τους περίπτωση, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες από τα νησιά εξαπατήθηκαν από τις εκεί Αρχές προκειμένου να έρθουν στην Αθήνα, όπου τους είχε δοθεί υπόσχεση για εξασφαλισμένη στέγη. Αποτέλεσμα ήταν η πλατεία Βικτωρίας να θυμίζει και πάλι εικόνες του 2016, με δεκάδες άστεγες οικογένειες να βρίσκουν εκεί καταφύγιο.

Στην περίπτωση όσων μεταφέρθηκαν στην Αθήνα έχοντας δεχτεί οριστικά απορριπτική απάντηση ως προς το αίτημά τους για άσυλο, τους έχει δοθεί έγγραφο που τους ειδοποιεί πως οφείλουν να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός ένα μήνα.

«Αποσυμφόρηση» μέσω διακινητών και επαναπροωθήσεων

Αυτές οι δύο κατηγορίες, όμως, δεν είναι οι μόνες. Κι αυτό γιατί παρότι ο γεωγραφικός αποκλεισμός για αιτούντες άσυλο στα νησιά εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ, τις περασμένες εβδομάδες το Solomon συνάντησε στην πλατεία Βικτωρίας και αιτούντες άσυλο των οποίων το αίτημα είχε απορριφθεί μόνο σε πρώτο βαθμό και, θεωρητικά, υποχρεούνταν να παραμείνουν στα νησιά όπου βρίσκονταν έως και την εξέτασή του σε δεύτερο βαθμό.

Δεν τέθηκε όμως κανένα εμπόδιο στην αποχώρησή τους για το λιμάνι του Πειραιά, με αποτέλεσμα να μειώνεται περαιτέρω, και μέσω αυτού του τρόπου, ο αριθμός όσων παραμένουν στα νησιά.

Τόσο γι’ αυτούς, όσο και για εκείνους που έχουν λάβει οριστικά αρνητική απάντηση, ύστερα από την απομάκρυνσή τους από τα νησιά φαίνεται πως η «αποσυμφόρησή» τους από τη χώρα ανατίθεται από το κράτος στα δίκτυα των διακινητών, τα οποία με βάση την επαφή μας με τους ίδιους αιτούντες άσυλο έχουν ήδη καταφέρει να περάσουν αρκετούς εξ αυτών βορειότερα στα Βαλκάνια.

Η «αποσυμφόρησή» της χώρας πραγματοποιείται τους τελευταίους μήνες και με έναν ακόμη τρόπο, που ωστόσο απαγορεύεται με βάση τη διεθνή νομοθεσία.

Δίχως η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να μένει εκτός από την αξιοποίηση αυτής της πρακτικής, επί Νέα Δημοκρατίας έχουν πληθύνει οι καταγγελίες για επαναπροωθήσεις στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, με τις πρακτικές να εμφανίζονται πλέον να περιλαμβάνουν όχι μόνο την απώθηση βαρκών, αλλά και την απομάκρυνση ανθρώπων που ήδη βρίσκονταν εντός της Ελλάδος με πλωτές σκηνές που αφήνονται μεσοπέλαγα στο Αιγαίο.

Πραγματοποιείται όντως «αποσυμφόρηση όλης της χώρας»;

Κάθε λίγες εβδομάδες, στελέχη του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου –στην πλειοψηφία των περιπτώσεων και οι ίδιοι ο υπουργός και ο υφυπουργός αυτοπροσώπως– βρίσκονται στο αεροδρόμιο για να παραστούν στη διαδικασία αποχώρησης περιορισμένου αριθμού αναγνωρισμένων προσφύγων, οι οποίοι μεταφέρονται σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Για παράδειγμα, αυτό συνέβη στην περίπτωση των δώδεκα ασυνόδευτων ανηλίκων που δέχθηκε το Λουξεμβούργο, των 24 ασυνόδευτων ανηλίκων που δέχθηκε η Φινλανδία, ή των 49 ασυνόδευτων ανηλίκων που δέχθηκε η Γερμανία.

Παρότι κάνουν τίτλους και προσφέρουν στα κυβερνητικά στελέχη τη δυνατότητα για δηλώσεις, ωστόσο, η δυναμική αυτού του είδους των μετακινήσεων έχει αποδειχθεί εξαιρετικά περιορισμένη έως σήμερα.

Χαρακτηριστικό είναι πως με βάση τα στοιχεία του ίδιου του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, και με τον συνδυασμό επτά διαφορετικών τρόπων με τους οποίους αιτούντες άσυλο ή αναγνωρισμένοι πρόσφυγες δύνανται να αποχωρήσουν από την Ελλάδα (π.χ. μετεγκαταστάσεις βάσει του Κανονισμού του Δουβλίνου, αναγκαστικές ή εθελούσιες επιστροφές, μετεγκαταστάσεις ασυνόδευτων ανηλίκων, επιστροφές βάσει Κοινής Δήλωσης Ε.Ε. – Τουρκίας), μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2020 από την Ελλάδα αποχώρησαν μόλις 3.621 άνθρωποι.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για έναν αριθμό εξαιρετικά μικρό με ό,τι κι αν συγκριθεί: εάν συγκριθεί με τον αριθμό των αφίξεων, για παράδειγμα, κατά τον Ιανουάριο και μόνο οι αφίξεις ήταν ελαφρά υψηλότερες (3.992)· εάν συγκριθεί με τον συνολικό αριθμό των αναγνωρισμένων προσφύγων και αιτούντων άσυλο που βρίσκονται στη χώρα, που τον Ιούνιο του 2020 αφορούσε 122.000 άτομα, αντιστοιχεί σε μόλις 3,02% του συνόλου.

Χιλιάδες αναγνωρισμένοι πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα

Αλλά ο αριθμός των μόλις 3.621 αναχωρήσεων κατά το πρώτο εξάμηνο του 2020 παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον εάν εξεταστεί σε συνάρτηση με μια άλλη συνθήκη, που αμφισβητεί ευθέως τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση της χώρας και των νησιών.

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που πρόκειται να δημοσιευθεί στο Solomon τις ερχόμενες ημέρες, ο ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Γιώργος, Τσιάκαλος, που έχει προσωπική ενασχόληση με το προσφυγικό όσο λίγοι από την έκρηξη της προσφυγικής κρίσης έως και σήμερα, αποκαλύπτει μια ακόμη παράμετρο η οποία σχετίζεται με την διατήρηση στην Ελλάδα υψηλότερου αριθμού προσφύγων από ότι της αντιστοιχεί.

Όπως σημειώνει, «πολλοί από τους πρόσφυγες παραμένουν εδώ με ευθύνη της χώρας μας, ενώ έχουν γίνει δεκτοί σε άλλες χώρες», και ενώ θα έπρεπε να έχουν μεταφερθεί σε αυτές στα πλαίσια της οικογενειακής επανένωσης που προβλέπει ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙΙ.

«Τους υποχρεώνουμε να μείνουν εδώ, τουλάχιστον για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσο χρειάζεται», λέει ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, ο οποίος υπενθυμίζει πως ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙΙ «προβλέπει ότι η αίτηση ασύλου που υποβάλλουν τα μέλη μιας οικογένειας στην Ελλάδα μεταφέρεται και κρίνεται στη χώρα, όπου προηγουμένως ένα άλλο μέλος είχε κάνει αίτηση ασύλου».

«Συνήθως αυτό ονομάζεται οικογενειακή επανένωση, αλλά στη βάση του είναι μια πράξη που διευκολύνει τις υπηρεσίες να εξετάζουν τα αιτήματα συνδυάζοντας τις πληροφορίες από όλα τα συγγενικά πρόσωπα. Στις περιπτώσεις αυτές η αίτηση ασύλου γίνεται εδώ, μεταφέρεται ηλεκτρονικά στην άλλη χώρα κι εκείνη πρέπει να απαντήσει μέσα σε δύο μήνες. Από τη στιγμή που απάντησε θετικά, οι πρόσφυγες μπορούν να φύγουν αμέσως», συμπληρώνει.

«Η χώρα μας καθυστερεί συστηματικά από το 2015 μέχρι σήμερα όλες αυτές τις διαδικασίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικής μας Υπηρεσίας Ασύλου τον Φεβρουάριο του 2020 ο αριθμός των προσφύγων, που είχαν γίνει δεκτοί σε άλλες χώρες και δεν είχαν μεταφερθεί, ανερχόταν στα 3.229 άτομα».

Όπως προσθέτει ο Τσιάκαλος, «το θέμα είναι ότι η καθυστέρηση δεν γίνεται μόνον μετά την αποδοχή από την άλλη χώρα, γίνεται και σε όλες τις προηγούμενες φάσεις. Έτσι είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις, που υπάγονται στον κανονισμό του Δουβλίνου, αλλά έχουν πάρει ημερομηνία για να κάνουν αίτηση ασύλου για το τέλος του 2021. Δηλαδή, ενώ η αίτησή τους δεν θα κριθεί στην Ελλάδα, αλλά θα μεταφερθεί στην άλλη χώρα και μετά θα μπορούν να φύγουν γρήγορα, κρατούνται στη χώρα μας για περισσότερο από δύο χρόνια, μεγαλώνοντας τεχνητά τον αριθμό των προσφύγων».

Πράγματι, αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στη Μόρια από τον Αύγουστο του 2019 επιβεβαιώνουν στο Solomon πως έως και σήμερα, δηλαδή ένα χρόνο μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα, δεν έχουν πραγματοποιήσει τη συνέντευξή τους για άσυλο.

Αυτό σημαίνει πως τουλάχιστον 3.229 άτομα, δηλαδή περίπου όσα μεταφέρθηκαν σε άλλες χώρες με επτά διαφορετικούς τρόπους κατά το πρώτο μισό του 2020, παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, ενώ δικαιούνται την μεταφορά τους σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, και δίχως να περιλαμβάνονται σε αυτά οι υποθέσεις που δεν έχουν ακόμη κριθεί.