Newsletter | Στήριξε το Solomon
Το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό για τις συνθήκες διαβίωσης των αιτούντων άσυλο. Εντάσεις που αποβαίνουν θανατηφόρες δεν προκαλούν καμία εντύπωση σε όσους ξέρουν από μέσα το αφιλόξενο περιβάλλον του camp. Όμως οι διαμένοντες ζητούν επίμονα περισσότερη ασφάλεια.
Ο 20χρονος από την Υεμένη, που έπεσε νεκρός το βράδυ της Πέμπτης 16 Ιανουαρίου, ήταν ο δεύτερος άνδρας που έχασε την ζωή του από μαχαιριά στη Μόρια την περασμένη εβδομάδα. Σήμερα, ξημερώματα Δευτέρας και λίγο πριν ολοκληρωθεί το ρεπορτάζ, μία 18χρονη γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρό τραυματισμό επίσης από μαχαίρι.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές από τις κοινότητες των προσφύγων στη Λέσβο, ο θάνατος του 20χρονου συνέβη λίγα λεπτά πριν τις 23:00. Αφορούσε διαμάχη μεταξύ Αφγανών και αιτούντων άσυλο από την Υποσαχάρια Αφρική, η οποία έλαβε χώρα στη ζώνη 12, κοντά στο σημείο όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO).
Για το περιστατικό, που είχε επίσης ως αποτέλεσμα τον -ευτυχώς ελαφρύ- τραυματισμό ενός ανηλίκου που περνούσε από το σημείο, συνελήφθη ένας 27χρονος άνδρας από το Αφγανιστάν. Μόλις δύο ημέρες νωρίτερα, έχοντας περάσει δεκατέσσερις ημέρες στην εντατική ύστερα από μαχαιριά που δέχθηκε την Πρωτοχρονιά, ένας ακόμη νέος άφησε την τελευταία του πνοή στη Λέσβο.
Ήταν ο 19χρονος Γιανίκ Μουκάντου από το Κονγκό, που σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες είχε γλιτώσει από ναυάγιο, στο οποίο επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, για να πεθάνει τελικά από μαχαίρωμα στη Μόρια. Στοιχεία του νοσοκομείου της Μυτιλήνης δείχνουν πως από την αρχή της χρονιάς έχουν διακομιστεί σε αυτό λόγω τραυματισμού από μαχαίρι περισσότερα από δέκα άτομα προερχόμενα από τη Μόρια, συμπεριλαμβανομένης της 18χρονης που τραυματίστηκε σοβαρά τα ξημερώματα της Δευτέρας.
Ύστερα από την παραίτηση του διοικητή, Γιάννη Μπαλπακάκη, στις 11 Σεπτεμβρίου 2019, χρέη διοικητή στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) της Μόριας έχει αναλάβει ο υποδιοικητής Δημήτρης Βαφέας.
Κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας τον περασμένο Νοέμβριο, ο κ. Βαφέας παρουσίασε το πληθυσμιακό μέγεθος του ευρύτερου καταυλισμού της Μόριας, που υπερέχει κατά πολύ της δυναμικότητας που αρχικά προβλεπόταν για το συγκεκριμένο ΚΥΤ, συγκρίνοντάς το με τους πληθυσμούς ελληνικών πόλεων.
«Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με μια πόλη που έχει γίνει μεγαλύτερη από το Μεσολόγγι, θα μπορούσε πλέον να συγκριθεί με τη Φλώρινα ή την Καστοριά, κι οδεύει προς το να φτάσει την Πρέβεζα», είχε πει ο Δημήτρης Βαφέας.
Τον Νοέμβριο ο πληθυσμός της Μόριας βρισκόταν ελαφρά κάτω από τις 16.000. Σήμερα, με βάση την τελευταία καταγραφή από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, στη Μόρια διαμένουν 19.256 άνθρωποι.
Η επίσημη χωρητικότητα του ΚΥΤ όλο αυτό το διάστημα αφορά μόλις 2.880 ανθρώπους, οι οποίοι έγιναν 2.840, όταν στις 29 Σεπτεμβρίου 2019 ορισμένα κοντέινερ κάηκαν σε πυρκαγιά που είχε ως αποτέλεσμα και τον θάνατο μιας γυναίκας.
Αυτό σημαίνει πως η συντριπτική πλειοψηφία των διαμενόντων δεν ζει εντός της αρχικής δομής αλλά στη «ζούγκλα», όπως λέγεται η περιοχή γύρω από την Μόρια, όπου έχει αναπτυχθεί ένας καταυλισμός από εκατοντάδες σκηνές. Σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες ελληνικές πόλεις που καταλαμβάνουν σημαντικές εκτάσεις, το ΚΥΤ της Μόριας εκτείνεται, μαζί με τον χώρο στον οποίο βρίσκονται οι σκηνές, σε λιγότερο από 0,2 τ. χλμ.
Χαρακτηριστικό είναι πως η Πρέβεζα, στην οποία ο κ. Βαφέας αναφέρθηκε, με πληθυσμό που ομοιάζει σε κείνον της Μόριας (19.042 κάτοικοι στην απογραφή του 2011), έχει έκταση 668 τ. χλμ. Αυτό σημαίνει πως οι κάτοικοι της Μόριας ζουν σε έκταση 3.340 φορές μικρότερη. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχουν, ωστόσο, οι συνθήκες στις οποίες διαμένουν.
Τον Μάρτιο του 2016 υπογράφηκε η συμφωνία ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία που, μεταξύ άλλων, προβλέπει γεωγραφικό περιορισμό των αιτούντων άσυλο που φτάνουν στα πέντε νησιά του Αιγαίου (Λέσβος, Λέρος, Κως, Σάμος, Χίος). Δηλαδή, όσοι φτάνουν στα νησιά θα πρέπει να παραμείνουν σε αυτά και τις προβληματικές συνθήκες που βρίσκουν να προϋπάρχουν στις υπερκορεσμένες δομές τους, έως ότου το αίτημά τους για διεθνή προστασία εξεταστεί.
«Με την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και του γεωγραφικού περιορισμού, το hot spot μεταμορφώθηκε από ζώνη διέλευσης σε τόπο μακροχρόνιας διαμονής, λόγω της σύνδεσής του με τις διαδικασίες απονομής διεθνούς προστασίας. Θεωρητικά, οι άνθρωποι θα έμεναν εδώ για έναν έως τρεις μήνες, το ανώτατο, αλλά αντιθέτως υπάρχουν κάποιοι που καταλήγουν να μένουν εδώ ένα χρόνο», λέει στο Solomon MAG ο Πάτρικ Μανσούρ, του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, που βρίσκεται στη Μόρια από την πρώτη ημέρα, συμμετέχοντας στη διοικητική ομάδα του ΚΥΤ.
Το «περίμενε» είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές λέξεις που μαθαίνουν οι αιτούντες άσυλο στη Μόρια. Όταν το «περίμενε» αφορά τα περισσότερα στάδια της καθημερινότητας, και αποτυπώνεται σε ουρές για φαγητό, ντουζ και τουαλέτα, ή στην αναμονή ημερών για την επίσκεψη σε έναν γιατρό ή μηνών για τις συνεντεύξεις για άσυλο και τις διοικητικές διαδικασίες, αντιλαμβάνεται κανείς πως η γενικότερη κοινωνική συνύπαρξη χιλιάδων ανθρώπων κυλάει σε ένα κλίμα έντασης.
Ο συνδυασμός των νέων αφίξεων με τον αριθμό όσων παραμένουν αναδεικνύει το ζήτημα του υπερκορεσμού των δομών. Το ζήτημα έχει επισημάνει με ανακοίνωσή της και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ), αναφέροντας πως η συνύπαρξη τόσο πολλών ανθρώπων σε τόσο λίγο χώρο έχει ως αποτέλεσμα τη «δημιουργία μιας εκρηκτικής κατάστασης, που με μαθηματική ακρίβεια θα αφήσει πίσω της νεκρούς και τραυματίες, αδιακρίτως υπηρεσιακής ταυτότητας, προέλευσης, καταγωγής και θρησκεύματος».
Δεκάδες θάνατοι έχουν σημειωθεί στη Μόρια από την έναρξη της λειτουργίας του ΚΥΤ, με ανθρωπιστικές οργανώσεις και παρατηρητές να αποδίδουν την ευθύνη γι’ αυτούς στις υφιστάμενες συνθήκες.
Η ύπαρξη ελάχιστου διαθέσιμου χώρου έχει ως αποτέλεσμα η είδηση για τον θάνατο από τις ρόδες φορτηγού, ενός παιδιού που έπαιζε μέσα σε χαρτόκουτο, να γίνεται γνωστή δίχως να προκαλείται καμία έκπληξη (παρόμοιο περιστατικό σημειώθηκε και στη Χίο). Η απουσία θέρμανσης για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού σημαίνει πως περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το κρύο επαναλαμβάνονται κάθε χειμώνα.
Κι όταν νυχτώσει και τυλιχτεί στο σκοτάδι το μεγαλύτερο μέρος του καταυλισμού όπου διαμένουν χιλιάδες άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων, δημιουργείται ένα περιβάλλον πρόσφορο σε τσακωμούς, μαχαιρώματα, βιασμούς και φωνές από συγκρούσεις που σπάνε την ηρεμία της νύχτας, με το στοιχείο της έκπληξης όμως να απουσιάζει: σαν να πρόκειται για περιστατικά ενσωματωμένα στην καθημερινότητα του ΚΥΤ.
«Είμαστε 20.000 άνθρωποι. Σε κάθε κοινότητα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, οι κακοί κάνουν κακές πράξεις και αυτό θα καταλήξει να ρίχνει την ευθύνη σε μια ολόκληρη κοινότητα», είπε στο Solomon MAG Αφγανός που έχει μεγαλώσει στο Ιράν και ζει σήμερα στη Μόρια. «Είμαι εδώ για να νιώσω επιτέλους ασφαλής και να ζήσω ειρηνικά, αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω με αυτούς τους ανθρώπους», πρόσθεσε αναφερόμενος στις διαμάχες.
Συνοδεύοντας την αδερφή και την μητέρα του, βρίσκεται στην Μόρια ήδη τέσσερις μήνες και θα χρειαστεί να περάσουν άλλοι τρεις για να φτάσει η ημερομηνία για την συνέντευξη που του έχει ορίσει η Υπηρεσία Ασύλου. Όπως και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που γνωρίσαμε στη Μόρια, προτιμά το βράδυ να μην πηγαίνει στην τουαλέτα προκειμένου να μην αφήνει μόνες στην σκηνή τη μητέρα και την αδερφή του.
Καθώς πέφτει η νύχτα στο ΚΥΤ, προοδευτικά μειώνεται ο κόσμος που συναντάς. Οι γυναίκες λιγοστεύουν και, όσο το σκοτάδι βαθαίνει, το ίδιο συμβαίνει με τις παρέες και τις οικογένειες που μαγειρεύουν ή πίνουν τσάι έξω απ’ τις σκηνές τους. Υπάρχουν παρέες νέων που τριγυρνούν ψάχνοντας για καβγά, άλλοι που περιφέρονται μεθυσμένοι.
Τα μέλη της οικογένειας Αφγανών που μας κάλεσε για τσάι, λίγο μετά τη δύση του ήλιου ένα απόγευμα του περασμένου Νοεμβρίου, χαμήλωσαν το βλέμμα όταν μια παρέα νεαρών πέρασε από δίπλα μας φωνάζοντας σε έντονο ύφος. Όταν η παρέα απομακρύνθηκε και ρωτήσαμε τι είχε συμβεί, μας είπαν πως κυκλοφορούν εδώ κι εκεί βρίζοντας, για να τους απαντήσει κάποιος και να τσακωθούν.
«Ποια ασφάλεια;», απάντησε ο μεγαλύτερος γιος, που στο Αφγανιστάν δούλευε ως διερμηνέας αγγλικών, όταν τους ρωτήσαμε εάν στην Μόρια αισθάνονται ασφαλείς. «Η ασφάλεια εδώ είναι μεγάλη κουβέντα».
Οι εντάσεις ανάμεσα σε Αφγανούς και αιτούντες άσυλο από την Υποσαχάρια Αφρική, κυρίως Σομαλούς, ήταν γνωστές τις τελευταίες ημέρες στην Μόρια. Είχαν άλλωστε αναφερθεί στην εβδομαδιαία συνάντηση των εκπροσώπων των κοινοτήτων, στην οποία δίνεται η δυνατότητα τόσο να μεταφερθούν τα αιτήματα που υπάρχουν από τους αιτούντες άσυλο προς την διοίκηση του ΚΥΤ, όσο και να συζητηθούν ζητήματα εντάσεων μεταξύ των κοινοτήτων. Η εβδομαδιαία συνάντηση των εκπροσώπων έχει συμβάλλει στην αντιμετώπιση των εντάσεων.
Από μόνη της όμως δεν φαίνεται να επαρκεί. Το πρωινό της περασμένης Παρασκευής, 17 Ιανουαρίου, αιτούντες άσυλο από χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής έκλεισαν τον δρόμο μπροστά από το ΚΥΤ με κάδους σκουπιδιών ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Αλλά αυτή τη φορά δεν διαμαρτυρήθηκαν για τις προβληματικές συνθήκες διαβίωσης και σίτισης, την ανάγκη επίσπευσης των διαδικασιών ασύλου ή τον γεωγραφικό περιορισμό τους στο νησί – αυτό που ζήτησαν ήταν περισσότερη ασφάλεια. Το ίδιο είχαν κάνει και το πρωινό της επομένης της πρωτοχρονιάς.
Το παράδοξο είναι πως στη Λέσβο οι αστυνομικές δυνάμεις είναι ενισχυμένες. Αστυνομικοί από άλλες περιοχές της χώρας βρίσκονται στο νησί με αποσπάσεις μερικών μηνών και διαμένουν κυρίως σε ξενοδοχεία της Μυτιλήνης. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως οι θέσεις είναι τόσο επιθυμητές, λόγω του διπλού μισθού που προκύπτει από τα έξοδα παραστάσεως, που οι αστυνομικοί βάζουν βύσμα για να διασφαλίσουν την απόσπασή τους στη Λέσβο.
Ένας ακόμη λόγος για αυτή την προτίμηση σχετίζεται ίσως με το ότι, κατά το μεγαλύτερο μέρος της θητείας τους, δεν θα χρειαστεί να εργαστούν ιδιαίτερα. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κατά τη διάρκεια μιας βάρδιας, στη Μόρια υπάρχουν μόλις 25 αστυνομικοί οι οποίοι έως και το περασμένο φθινόπωρο ήταν οι μισοί.
Η εντολή που έχουν ως προς τη στάση τους είναι να είναι συγκρατημένοι, οδηγία που είχε δοθεί και από την προηγούμενη κυβέρνηση για την παρουσία της αστυνομίας στις δομές φιλοξενίας της χώρας. Η πλειοψηφία των ενισχυμένων δυνάμεων αφορά δυνάμεις ΜΑΤ, οι οποίες δεν τελούν χρέη αστυνόμευσης, αλλά επεμβαίνουν στην περίπτωση εντάσεων.
Αυτό σημαίνει πως η ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων δεν συνδέεται με την ανάγκη ενίσχυσης του αισθήματος ασφάλειας ανάμεσα στους διαμένοντες στην Μόρια, αλλά ούτε και με την προστασία του τοπικού πληθυσμού. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες επιθέσεις ή εντάσεις με κατοίκους της Λέσβου, οπότε η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων αφορά αποκλειστικά την καταστολή εντάσεων μεταξύ των κατοίκων του καταυλισμού.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι αστυνομικοί δεν βρίσκονται στο νησί για να αποτρέψουν π.χ. κάποιο περιστατικό μαχαιρώματος, αλλά προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις εντάσεις που πιθανότατα θα ξεσπάσουν ως αποτέλεσμα αυτού.
Περισσότερα από 1.150 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα διαμένουν στη Μόρια όπου για ορισμένα από αυτά προβλέπεται διαμονή σε ειδικές πτέρυγες του ΚΥΤ. Οι πτέρυγες Α’ και Β’ είναι για αγόρια μεταξύ 14 και 17 ετών, ενώ στο safe zone μπορούν να μείνουν από μωρά έως και αγόρια ηλικίας 13 ετών και κορίτσια έως 17 ετών, αντίστοιχα.
Η νορβηγική οργάνωση Drop in the ocean δραστηριοποιείται στη Μόρια από τον Μάρτιο του 2019, παρέχοντας δραστηριότητες υποστήριξης των παιδιών στην πτέρυγα Β’ και το safe zone. Από όταν ξεκίνησε να παρέχει υπηρεσίες, τα περιστατικά βίας σε αυτές τις δομές μειώθηκαν κατά 80%. Η οργάνωση επέλεξε να αναλάβει την απογευματινή βάρδια, που άλλες οργανώσεις δεν έβρισκαν θελκτική και έως τότε έμενε κενή.
«Ο λόγος που δουλεύουμε το απόγευμα είναι γιατί μετά τις 20:30 σχολούν και αποχωρούν όλοι οι εργαζόμενοι (π.χ. κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι) που απασχολούνται σε αυτές τις δομές», λέει στο Solomon MAG η Αντζέλικα Σογκν, συντονίστρια της οργάνωσης στην Λέσβο.
Αυτό σημαίνει πως έως και τις 12 το βράδυ, ώρα που τα παιδιά πρέπει να έχουν επιστρέψει στο ΚΥΤ και η αστυνομία κλειδώνει την πύλη κάθε πτέρυγας, δεν υπήρχε κανείς ενήλικος εντός του χώρου. Το βράδυ της 25ης Αυγούστου 2019, όταν ένας 15χρονος Αφγανός έχασε την ζωή του από μαχαιριά συνομηλίκου του στο safe zone, ήταν ημέρα που οι εργαζόμενοι της Drop in the οcean είχαν ρεπό. Πηγές που βρίσκονταν παρούσες εκείνο το βράδυ επιρρίπτουν ευθύνες στις δυνάμεις των ΜΑΤ που βρίσκονταν έξω από το safe zone, σημειώνοντας πως τις καλούσαν να επέμβουν αλλά αυτό άργησε να συμβεί.
«Το ζήτημα είναι πως, προκειμένου να μπει μέσα στο safe zone, η αστυνομία που βρίσκεται έξω από αυτό πρέπει να λάβει εντολή από την Αθήνα. Οπότε μέχρι να παρέμβουν μπορεί να είναι αργά. Οι εργαζόμενοι φώναζαν την αστυνομία και η αστυνομία περίμενε την εντολή από την Αθήνα», σημειώνουν εργαζόμενοι που θέλουν να παραμείνουν ανώνυμοι.
«Το safe zone είναι μια καλή ιδέα», λέει η Katrin Glatz Brubakk, ειδική ψυχολόγος στο Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, που έχει εργαστεί για μεγάλα διαστήματα στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που βρίσκεται έξω από την Μόρια.
«Αλλά οι οδηγίες που έχει το προσωπικό είναι να αποχωρήσει αμέσως σε περίπτωση εντάσεων. Και καθώς φεύγουν κλειδώνουν την πόρτα. Αυτό σημαίνει πως δεν υπήρχαν δίοδοι διαφυγής για το αγόρι που σκοτώθηκε. Το αποτέλεσμα είναι πως, όταν πραγματικά έχει σημασία, νέοι άνθρωποι κλειδώνονται δίχως βοήθεια και υποστήριξη», σημειώνει.
Ένα ακόμη ζήτημα, σχετιζόμενο και με την ασφάλεια στην Μόρια, είναι πως τέσσερα χρόνια μετά την έξαρση του προσφυγικού φαινομένου και παρά τα σημαντικά κονδύλια που έχουν διατεθεί, τα πράγματα δείχνουν να λειτουργούν ακόμη με όρους προσωρινότητας και κατά περίπτωση. Έτσι, στην πτέρυγα Β’ όπου δραστηριοποιείται ακόμη μια οργάνωση, η Euro Relief, έχει και την αρμοδιότητα να φυλάει την πόρτα: προκειμένου να εισέλθουν στην πτέρυγα οι ασυνόδευτοι πρέπει να δείξουν την κάρτα τους.
Αλλά στην πτέρυγα Α’ δεν υπάρχει οργάνωση για να αναλάβει αυτή την αρμοδιότητα. Ως αποτέλεσμα, συχνά έχουν σημειωθεί περιστατικά στα οποία άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί -είτε μεγαλύτερης ηλικίας, είτε που είχαν μπει με σκοπό να κλέψουν, ή και άλλοι που τα παιδιά φοβούνταν- έχουν εντοπιστεί εντός του κατά τα άλλα προστατευόμενου χώρου.
Η Λέσβος δεν είναι το μόνο νησί που διαθέτει υπερφορτωμένες δομές φιλοξενίας στις οποίες άνθρωποι απελπισμένοι διαβιούν σε προβληματικές συνθήκες, με αποτέλεσμα οι εντάσεις να μεγεθύνονται.
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη καταγραφή της ΓΓΕΕ, στο ΚΥΤ της Χίου αυτή την στιγμή διαβιούν 5.695 αιτούντες άσυλο σε δυναμικότητα 1.014, στο ΚΥΤ της Σάμου 7.214 σε δυναμικότητα για μόλις 648 (υπερδεκαπλάσια διαφορά), στο ΚΥΤ της Λέρου 2.377 αντί για 860 και στο ΚΥΤ της Κω 3.839 αντί για 816.
Ένας Σύριος που το 2016 έφτασε ως ασυνόδευτος ανήλικος στην Χίο, όπου και πέρασε μήνες στην αντίστοιχη «ζούγκλα» γύρω από το καμπ, μοιράστηκε ένα σκηνικό που αποτυπώνει πόσο εύθραυστες είναι οι συνθήκες στις οποίες χιλιάδες άνθρωποι ζούνε.
Κάποιο παιδάκι από τη Συρία είχε ένα κινητό και δύο μεγαλύτεροι Αφγανοί του το πήραν. Όταν εκείνο ενημέρωσε τους δικούς του, δύο νέοι Σύροι πήγαν να ζητήσουν το λόγο από τους Αφγανούς, άρχισαν να φωνάζουν, δημιουργήθηκε ένταση και υπήρξαν αψιμαχίες. Οι Σύριοι γύρισαν και το είπαν στους δικούς τους.
Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ένας καβγάς στον οποίο βρέθηκαν να εμπλέκονται δεκάδες άτομα από κάθε πλευρά. Η γλώσσα και τα βιώματα διαφέρουν, υπάρχουν όμως κοινά παραδείγματα τα οποία μπορεί κανείς να αξιοποιήσει για να περιγράψει το τι έγινε.
«Έχεις παίξει videogames; Ναι; Ε, ήταν μια μάχη σαν αυτές που βλέπεις στα videogames», μας είπε ο αυτόπτης μάρτυρας για να αποδώσει τη σκηνή. Σε τέτοιες συνθήκες ίσως στο τέλος η αφορμή ενός τσακωμού να μην έχει καμία σημασία.
Το αίσθημα της ανασφάλειας εντός της Μόριας φέρεται να εντείνεται και από το εξής γεγονός, το οποίο επιβεβαιώνουν στο Solomon MAG διαφορετικές πηγές που έχουν παρουσία στο πεδίο: σε πολλές περιπτώσεις, οι θύτες επιθέσεων που συνελήφθησαν από την Αστυνομία εντοπίστηκαν ύστερα από λίγες ημέρες να έχουν επιστρέψει στον καταυλισμό.
Πρόκειται για τις περιπτώσεις στις οποίες δεν προκλήθηκε θάνατος του θύματος, καθώς τότε θα έπρεπε να παραμείνουν προφυλακισμένοι. Όπως εξηγούν νομικοί, αρμόδιος για να αποφασίσει εάν οι θύτες των επιθέσεων θα μείνουν προφυλακισμένοι έως ότου φτάσει η δικάσιμός τους είναι ο εισαγγελέας.
Ενώ όμως συχνά οι θύτες αφήνονται ελεύθεροι, με αποτέλεσμα τα θύματά τους να τους συναντούν εκ νέου στην δομή φιλοξενίας, σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες οι Σομαλοί που συνελήφθησαν κατά τη διαμαρτυρία για την έλλειψη ασφάλειας που έγινε την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου, παραμένουν κρατούμενοι στο ΠΡΟΚΕΚΑ έως ότου φτάσει η δική τους δικάσιμος.
Από την μια δηλαδή, άνθρωποι που επιτίθενται με μαχαίρι σύντομα βρίσκονται να κυκλοφορούν ελεύθεροι στη Μόρια και από την άλλη, άνθρωποι κρατούνται επειδή ακριβώς διαμαρτύρονται για την ανασφάλεια που επικρατεί στο αφιλόξενο κέντρο φιλοξενίας της Λέσβου.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Νικόλας Οικονόμου
Στήριξε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία!
Η ερευνητική δημοσιογραφία απαιτεί χρόνο και πόρους που δεν διαθέτουμε πάντα. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ελέγχουμε την εξουσία και να ασκούμε πίεση, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας.
